استاد رضا محجوبی در سال ۱۲۷۷ در تهران متولد شد. سکونت این خانواده در باغ شاهزاده بود. پدرش عباسعلی معروف به ناظر مرد با ذوقی بود و نی می نواخت. مادرش فخرالسادات که وی با نواختن پیانو آشنا بود و همین سبب شد او و مرتضی در کودکی با موسیقی آشنا شوند و موسیقی را به عنوان هنر و حرفه اصلی خود برگزینند.
اولین استادش حسین آهنگ آفرین افسر موزیک ارتش بود. و سپس نزد ابراهیم آژنگ کار کرد. اما از آنجا که به فراگیری قواعد موسیقی علاقه ای نداشت از شاگردی ابراهیم آرژنگ محروم شد. رضا محجوبی که بیشتر مایل بود موسیقی را از راه گوش بیاموزد و این سبب شد با شوق فراوان نزد حسین خان اسماعیل زاده استاد و نوازنده کمانچه رفت و چند سالی از محضر او که با کمانچه به شاگردانش تعلیم ویولن می داد استفاده کرد. وقتی که پدرش اولین کافه را در خیابان لاله زار دایر کرد او و مرتضی در آنجا برنامه هایی اجرا کردند و ساز او که درآن زمان حدود ۱۶ سال داشت شنیدنی بود.
رضا محجوبی
او با برادرش در کافه ی پدری، به نوازندگی می پرداخت و سپس با استادانی چون درویش خان ، حاجی خان ضرب گیر، طاهرزاده، علی اکبرخان شهنازی، مرتضی نی داوود و حسن قصاب به اجرای کنسرت پرداخت. رضا تا سال 1302 از هنرمندان مطرح تهران بود و کلاسی نیز در خیابان لاله زار برپا داشته بود و در همین هنگام چند کنسرت با عارف و درویش خان در گراند هتل داد.
روح الله خالقی و مجید وفادار از شاگردان او بودند. پس از این دوران وضعیت روحی او تغییر یافت و گرچه هیچگاه به معنای واقعی دیوانه نبود،اما به نام ” رضا دیوانه “مشهور گردید.
استاد رضا محجوبی در حدود ۲۵ سالگی جوان منظمی بود و در تهران کلاسی دایر کرده بود و ضمن تعلیم شاگردان به آهنگ سازی و اجرای کنسرت می پرداخت. اما در همان حدود به بیماری عصبی دچار شد و نظم و ترتیب و عادات یک انسان متعارف اجتماع را از دست داد. دوستانش را خوب می شناخت و به هنگام عبور از خیابان اگر میدیدشان با آنها به گفتگو می پرداخت و از مطالبی سخن می گفت که قابل درک نبود. ولی گاهی در مجلس دوستان حضور می یافت و حتی ویولن می نواخت و صدای سازش خاص بود و نواهای بسیار دلنشینی از زیر انگشتانش بیرون می آمد که هر شنونده ای را از خود بی خود می کرد. رضا محجوبی در بیست و نه تیر ۱۳۳۳ در سن ۵۶ سالگی در وضعیت دلخراشی درگذشت .
از آثار ماندگار استاد رضا محجوبی آهنگ کاروان برای ویولن در آواز دشتی که بعدها توسط استاد صبا تکمیل شد ،پیش در آمد اصفهان، رنگ ابوعطا و ترانه دلنشین و بی نظیر خاموشی با صدای بانو الهه را می توان نام برد.
